[ab hier transkribiert:]

(10) saltem non repugnantes, sed depositis armis his cervices persecutoribus prebentes ad iugulum vel intectum corpus offerentes. Non vel in ipsa suorum multitudine, non armorum motione elati sunt, ut ferro conarentur asserere iusticię causam, sed hoc solum reminiscentes se illum confiteri, qui nec reclamando ad occisionem ductus est et tamquam agnus non aperuit os suum, ipsi quoque tanquam grex dominicarum ovium laniari se tanquam ab irruentibus lupis passi sunt.

(11) Operta est terra illic procumbentibus in mortem corporibus piorum, fluxeruntque preciosi sanguinis rivi. Quę umquam rabies absque bello tam magnam humanorum corporum stragem dedit, quę feritas ex sententia sua tot simul ferire vel reos iussit! Ne iusti punirentur multitudo non obtinuit, cum inultum esse soleat quod multitudo delinquit. Hac igitur crudelitate immanissimi tyranni confectus est ille sanctorum populus, qui contempsit rem presentium ob spem futurorum. Sic interfecta est illa plena angelica legio, quę ut credimus cum illis angelorum legionibus iam collaudat semper in cęlis dominum deum Sabaoth.

(12) Victor autem martyr nec legionis eiusdem fuit neque miles, sed emeritę iam militię veteranus. Hic cum iter agens subito incidisset in hos, qui passim epulabantur lęti martyrum spoliis, atque ab his ad convescendum invitatus prolatam ab exultantibus per ordinem causam cognovisset, detestatus convivas [detestatusque] convivium refugiebat. Requirentibusque, ne et ipse forsitan Christianus esset, Christianum se et semper futurum respondit ac statim ab irruentibus interfectus est cęterisque martyribus in hoc loco sicut morte ita etiam honore coniunctus est.

(13) Hęc nobis tantum de numero istorum martyrum comperta sunt nomina, id est beatissimorum Mauritii, Exuperii, Candidi atque Victoris; cętera vero nobis quidem incognita sed in libro vitę sunt scripta.

(14) Ex hac eadem legione fuisse dicuntur etiam illi martyres Ursus et Victor, quos Salodoro passos fama confirmat. Salodorum vero castrum est super Arola flumen neque longe a Reno positum.

(15) Opere pretium est etiam illud indicare, qui^s deinde Maximianum trucem tirannum exitus consecutus sit. Cum dispositis insidiis genero suo Constantino tunc regnum tenenti mortem moliretur, deprehenso dolo eius apud Massiliam captus nec multo post strangulatus teterrimoque hoc supplicio affectus impiam vitam digna morte finivit.

(16) At vero beatissimorum martyrum corpora post multos passionis annos sancto Theodoro, loci illius epo, revelata traduntur. In quorum honore cum extrueretur basilica, quę vastę tunc adiuncta rupi uno tantum latere acclinis iacebat, sed nunc iubente preclaro meritis Ambrosio, illius loci abbate, denuo ędificata biclinis esse dinoscitur, quid miraculi tunc apparuerit nequaquam tacendum putavi.

(17) Accidit ut inter reliquos artifices, qui invitati convenisse ad hoc opus videbantur, quidam adesset faber, quem adhuc gentilem esse constaret. Hic cum dominico die, quo cęteri ad expectanda diei eius festa accesserant, in fabrica solus substitisset, in illo secreto sese subito clara luce manifestantibus sanctis hic idem faber rapitur atque ad pęnam vel ad supplicia distenditur, visibiliter turbam martyrum cernens, verberatus etiam increpatur, quod vel die dominico ęcclesię solus deesset, vel illud fabricę opus sanctum gentilis auderet attingere. Quod ideo misericorditer a sanctis factum constitit, ut faber ille consternatus et territus salutare sibi nomen posceret, statimque Christianus effectus est.

(18) Neque illud in sanctorum miraculis pretermittam, quod perinde clarum atque omnibus notum est: Mater familias Quinti, egregii atque honorati viri, cum ita paralisi fuisset obstricta (obstructa m.pr. a.c.), ut ei etiam pedum usus negaretur, a viro suo ut illic per multum itineris spacium deferretur deposcit. Quę cum pervenisset ad sanctorum martyrum basilicam, famulantium manibus illata pedibus ad diversorium rediit ac sanitati de premortuis restituta membris miraculum suum ipsa circumtulit.

(19) Hęc duo tantum mira passioni sanctorum inserenda credidi. Cętera satis multa sunt, quę vel in purgatione demonum vel in reliquis curationibus cotidie illic per sanctos suos domini virtus operatur.

(20) Neque enim hoc omittendum est, quod per longum temporis tractum beati Innocentii martyris membra Rodanus revelavit. Iugi enim alluvione vicinum in se cespitem vergens religiosa quadam soli pernitie ad sepulturam martyris famulatrix unda pervenit. Prolatas namque reliquias leniter lambens non ideo longe a sinu terre protulit ut in gurgitis sui procella dimergeret, sed ob gloriosam devotionem intra ambitum basilicę cęteris martyribus sepulturę precepit sociari. Cuius translationem a sanctę recordationis Domitiano Genuense et Grato Agustanę urbis vel Prothasio, tunc temporis illius loci epis, celebratam recolentes cotidiana devotione et laudibus frequentamus.

(19) Quę multa narranda sunt, si per singula scribantur. Tamen fidelibus cordibus absque lectione cognita esse noscuntur, quę, quanta et qualia miracula istic per sanctos suos ad honorem et gloriam nominis sui dominus operari non desinit. Pro quo ipso die noctuque psalmorum ymnorumque decantatio non desistit, quod iubente sancto et preclaro Christi martyre Sigismundo rege est institutum, huc usque hodie deo protegente est conservatum. Propterea hic laudes dei servis canentibus ore persolvuntur, cui est honor et gloria, potestas et imperium per omnia secula seculorum. Amen.

Incipit pass sanctae Tecle virginis